Madeleines I - Bimi

Iedereen die heeft gelezen over Proust's madeleine (of die de film Ratatouille heeft gezien) weet dat een geur of een smaak, en dus zeker een hap eten, je in één klap kunnen brengen naar een geluksmomentje in het verleden. Ik heb dit al heel lang, en herinner me smaken langer dan namen of gezichten. Aangezien we nu eventjes nergens heen gaan (voor lezers uit de toekomst - vanwege Corona / Covid19 worden we gevraagd een tijdje binnen te blijven) leek het me leuk deze momentjes te beschrijven.

We hebben al jaren een groentepakket van de Viermarken, hier even verderop. De laatste weken wordt dat voor de voordeur neergezet, dus trof ik daar afgelopen donderdag onder andere bimi aan. Voor wie het niet kent - bimi is een kruising tussen 'autochtone' broccoli en 'Chinese broccoli' (gai lan), met langere stelen en een meer open structuur. Minder melig en lekker krokant, geschikt om te wokken. Om een onduidelijke reden verkoopt de Albert Heijn het als "aspergebroccoli", terwijl het daarmee weinig te maken lijkt te hebben. Ik vermoed een onderliggend merknaamdispuut maar, eerlijk gezegd, ik wil het allemaal niet weten.

Roerbakken tot beetgaar

Bimi kocht ik voor het eerst, zonder dat ik dat wist, in Slovenië. We stonden in het weinig interessante dorp Pivka (spreek uit "Pjoeka", met als enige claim-to-faim 'de één-na-grootste kippenfabriek van Slovenië. Dan heb je een beeld). We stonden er op de kleinste camping ooit, met een fabelachtig uitzicht. Het land had ons verrast met zijn hartelijke ontvangst, zo ook in Pivka zelf, waar naast de zeer matige SPAR-supermarkt een vreemde combinatie van VVV en biowinkeltje werd gerund door een aantrekkelijke hippie-achtige dame.

Tijdens haar vriendelijke, door matig Engels slecht te volgen, toeristische voorlichting kwam er een vrouwtje aan met een grote zak groente. Ze kreeg betaald en vertrok, en we begrepen dat het om vers geoogste groente uit haar tuin ging: 'een soort broccoli'. Niet mijn favoriet, maar de SPAR was niet om over te juichen dus kochten we een flinke portie, samen met wat knoflook en (maar dat herinner ik me niet) ongetwijfeld wat begeleiding als vlees, kaas en/of aardappelen.

Op de camping bereidden we de maaltijd op het CampingGaz stelletje. Volgens instructie roerbakte ik de groente kort in flink wat olijfolie, knoflook, zout en chilivlokken (dat laatste kan immers nooit kwaad). Ik weet echt niet meer wat we verder aten, maar wel dat het me niet veel kon schelen - wat wás die groente lekker. De smaak van broccoli met de crunch van groene asperges (ah, nóu snap ik de Appie) met knoflook en wat pit. Misschien was het de plek, het feit dat de groente nog geen uur eerder geoogst was of een combinatie daarvan, maar wij smulden.

Het uitzicht vanaf de eettafel

Goed, zoals gezegd, wij aten het daarnet weer, en weer was het super. Zó lekker als in Slovenië? Nee, helaas niet, maar het deed ons er wel aan denken, en dat is ook wat waard. Zaten we weer even in een het zonnetje, alleen, op een microcamping met kilometers uitzicht en een glaasje Slivovka van de gastheer in het vooruitzicht.

Da's ook een goed idee trouwens, een glaasje slivovka. Ik heb ergens misschien nog wel een fles.